Op een herfstige 1 oktober 2024 trokken zo'n dertig Stadsdorp leden, ondanks de regen, naar de Keizergrachtkerk. Daar gaf Rombout Jongejans, werkzaam binnen het Programma Bruggen en Kademuren van de gemeente Amsterdam, een lezing en hij ging ons bijpraten over de meest recente situaties en ontwikkelingen.



Rombout verraste ons op meerdere manieren. Allereerst ging hij, na zichzelf voorgesteld, te hebben achter de piano zitten en speelde twee mooie stukken van Schubert. Daarna verraste hij ons met de vele, recente en interessante, wetenswaardige informatie over de stand van de kades en muren.

Zijn verhaal had betrekking op 833 bruggen, exclusief fiets -en voetgangersbruggen, 155 km lengte walmuren, 38 km damwanden en 12 km glooiingen. Gaandeweg namen de oh's en ah's van verbazing toe. Alle aspecten kwamen aan de orde, de rottende houten palen, de potholes, de afbrokkelende kades, de prioritering van de werkzaamheden en de gevolgen voor het verkeer, de hulpdiensten, de bewoners, de ondernemers, het openbaar vervoer, de fauna, de flora en zeker ook onze geliefde bomen. Reacties en vragen van de toehoorders bleven maar komen.



Kritische Amsterdammers die we zijn en die graag klagen over "de gemeente" kwamen geleidelijk aan tot het inzicht wat een gigantische klus de gemeente en al die verschillende diensten en externe partijen onder handen hebben. Ons respect en ons begrip groeiden, zeker toen we ons realiseerden hoeveel inspraakprocedures, protocollen, wet- en regelgeving (tot op Europees niveau) hierbij gemoeid zijn. Om over de hoeveel geld en menskracht die geïnvesteerd is en nog moet worden maar te zwijgen.

Degenen onder ons die de NPO documentaire "Amsterdam is nog niet jarig" nog niet bekeken hadden waren geënthousiasmeerd om dit alsnog te gaan doen.
Een groot applaus viel de spreker ten deel . CHAPEAU voor Rombout Jongejans.