Precies één dag voor een nieuwe complete lock-down stapte een groot aantal wandelaars van de Stadsdorp 10+-club op zaterdagochtend 18 december 2021 in de tram naar Amstelveen. De behoefte aan buitenlucht, bewegen en elkaar weer zien en spreken was duidelijk groot, al wisten we nog niet van de komende beperkingen.

De wandeling begon in een noordwestelijke buitenwijk van Amstelveen en voerde ons al snel naar heempark De Braak. In de jaren ’30 is daar op natte, arme en zure veengrond een aantrekkelijk heempark aangelegd met de nadruk op inheemse planten in (onderhouden) wilde staat. De naam Braak verwijst naar een doorbraak van het Nieuwe Meer die in vroeger eeuwen daar had plaatsgevonden. Grappig was wel dat de naambordjes van de paden in het park plotseling waren weggehaald, hetgeen de rondleiders voor een klein maar oplosbaar navigatieprobleem stelde.

Na nog een klein Amstelveens park, het Koos Landwehrpark, kwamen we bij het hoofddoel van de dag: het noordelijk gedeelte van het Amsterdamse Bos, met zijn 935 ha wel echt een reuzenpark (ruim driemaal zo groot als Central Park in New York). In 1928 werd het besluit genomen tot de aanleg van een park op die plaats en in 1931 werd door de stedenbouwkundigen Cornelis van Eesteren en Jakoba Mulder een plan ingediend, het Boschplan (zo heette het gebied in aanleg overigens nog tot 1948 toen de naam Amsterdamse Bos officieel werd vastgelegd). In 1934 werd de eerste spade in de grond gestoken en wel voor het uitgraven van de Bosbaan. Na op de handmatig opgeworpen heuvel te hebben genoten van het verrassende uitzicht, werd de wandeling voortgezet naar de Geitenboerderij. Die ligt precies op de helft van de wandeling, een ideaal moment dus voor enige rust en ... koffie!



Verderop was er alleszins aanleiding aandacht te schenken aan de bruggen in het Amsterdamse Bos. Het zijn er maar liefst 116 en 78 daarvan zijn ontworpen door Piet Kramer, vooraanstaand exponent van de Amsterdamse School en decennialang architect bij de afdeling Bruggen van de Amsterdamse Dienst Publieke Werken. Dat heeft hij met veel fantasie en gevoel voor esthetiek gedaan, vooral bij de bruggen met blauwe bollen.



Voor vele wandelaars uit de groep is het Amsterdamse Bos bekend tot zeer bekend terrein, maar toch bleken er voor iedereen steeds weer verrassende en onbekende plekken te zijn. Zo voerde de tocht ons ook door het Dachaumonument, dat sinds 1996 de herinnering levend houdt aan de Nederlanders die in de jaren ’40-’45 in het concentratiekamp Dachau, niet ver van München, zijn omgekomen. Het monument bevat naast twee evenwijdige taxushagen talrijke hardstenen platen, bewust ongelijk gelegd, met daarop de namen van de kampen en buitencommando’s in Duitsland en de bezette gebieden. Zeer onder de indruk vervolgden wij onze wandeling.



Een enkeling had na bijna 12 kilometer nog niet genoeg van het wandelen, maar de meeste wandelaars stapten voldaan in de bus die hen weer naar de Elandsgracht bracht.

De volgende wandeling zal, ijs, weder en coronamaatregelen dienende, zijn op zaterdag 22 januari 2022.