Iedereen weet wel iets van de geschiedenis van de 20ste eeuw, de crisis in de jaren dertig, de bezetting in 1940, de watersnoodramp in 1953, de Hongaarse opstand in 1956 en de moord op president Kennedy in 1963. De mensen die toen opgroeiden en zelfs al volwassen waren zijn er nog. Met hen kijken wij terug op een leven wat zo anders is geworden dat wij het nauwelijks nog herkennen.

70-, 80-, 90- en 100 jarigen vertellen in Het Leven van Toen aan de hand van thema’s over hun leven. Terugkijken op een leven waarin ze naar school gingen, verliefd werden, trouwden en kinderen kregen. Zij gingen naar de kerk of vierden 1 mei op de Paasheuvel. Ze gingen op schoolreis en leerden schrijven in schoonschrift. Ze spaarden voor een uitzet en haalden hun boodschappen uitsluitend bij de katholieke slager en nooit bij een hervormde bakker.

Honderden gewoontes, gebruiken en rituelen maakten deel uit van hun leven, van het stoppen van sokken en het wassen met een zakje Reckitts blauw voor een mooie witte was tot het tweemaal stempelen per dag voor de werkloosheidsuitkering.

Een team van regisseurs en redacteuren reizen door het land en nemen overal gesprekken op. De gesprekken worden op de website Het leven van toen vertoond in onderdelen en gerubriceerd onder noemers zoals jeugd, school, crisis, boodschappen, seksualiteit, de kerk en nog andere onderwerpen.

Het resultaat van alle gesprekken is te vinden via deze link op de website van Het leven van toen. De interviews geven een mooi beeld van hoe het leven er vroeger uitzag en hoe anders het was. Ook Annelies, Louis en Joke, leden van ons Stadsdorp, hebben aan deze gesprekken deel genomen.

Het Leven van Toen is een idee van Wim Dröge en Hans Bouhuijs.