Voor Stadsdorper Trudy voelde het Stadsdorp de afgelopen weken écht als een hechte dorpsgemeenschap. Zij kon na een operatie haar steile trap niet meer op, én haar hondjes niet zelf meer uitlaten! Stadsdorpers sprongen spontaan bij zoals ze in haar verslag schrijft.

'5 jaar geleden ben ik lid geworden van het Stadsdorp. Ik doe niet mee aan alle activiteiten maar ga wel graag naar de buurtborrel voor een praatje. Ook geniet ik van het maandelijkse filmbezoek, georganiseerd door Bernadette, en de borrel na afloop bij Eijlders waar we de film bespreken. Iets anders wat ik graag deed (maar waar het het afgelopen jaar niet meer van kwam) is het wandelen met Carla en andere Stadsdorpers op de prachtigste locaties rond Amsterdam. Op die manier heb ik veel verschillende leden van het Stadsdorp leren kennen.

Dit heeft geleid tot iets waar ik nog stil van ben. Na onderzoek werd het duidelijk dat de problemen die ik met het wandelen ondervond te wijten waren aan slijtage van mijn rechterheup. Ik was toe aan een kunstheup. Daar schrok ik erg van. Ik woon alleen en heb 2 kleine Norwich Terriers.
Opeens besefte ik me dat ik de eerste 6 weken niet met ze zou kunnen wandelen. Ze voor zo’n lange tijd naar een asiel brengen vond ik een afschuwelijke gedachte, vooral omdat de oudste hond binnenkort 13 jaar wordt.

Mijn zus bood aan om de eerste 2 weken voor me te zorgen. Dat was fijn. Er wordt gezegd dat je direct na de operatie trappen kunt lopen maar men had mijn trap nog nooit gezien! Die gaat in een spiraal recht naar boven. Daar veilig op lopen met krukken was niet verantwoord. Toen ik daar over sprak, stelde Cordelia, één van de Stadsdorpers, voor dat ik met mijn zus en hondjes in zou trekken in haar huis. Dat is gelijkvloers. Zij zou dan tijdelijk in mijn huis gaan wonen. Een fantastisch aanbod waar ik graag gebruik van heb gemaakt. Na 2 weken was ik voldoende aangesterkt om terug te gaan naar mijn eigen huis en de uitdaging met de trap aan te gaan.

Inmiddels had ik mijn probleem met het uitlaten van de honden besproken met andere Stadsdorpers. Zij boden direct aan om mij te helpen. In no time hadden we een schema opgesteld. Het liep als een trein! Vier keer per dag kreeg ik bezoek en werden de honden mee genomen. Ik zorgde voor koffie en gevulde koek en ‘s middags een drankje met een zoutje. De wandelaars vielen af door het regelmatig lopen, ik kwam aan! Na 4 weken was ik goed vooruit gegaan maar het was nog niet mogelijk om zelfstandig 2 honden uit te laten dus Bernadette en Carla namen het initiatief om het schema te verlengen. En weer werkte iedereen mee. Het probleem van de honden, waar ik zo mee had geworsteld, werd moeiteloos opgelost door de vriendschap en behulpzaamheid van mijn mede Stadsdorpers.

Hierbij wil ik iedereen die zich heeft ingezet om mij wekenlang te helpen van harte bedanken! Trudy'